توليد زغال در بشكه

زغال ماده اي اسفنج مانند و سيـاه هست و تقريباً مـي توان آن را كربن خالص دانست.علت آن كه از داغ كردن يـا سوزاندن چوب يـا استخوان حيوان، زغال پديد مـي آيد؛ اين هست كه آن ها بر اثر حرارت، آب و گازهاي نـهفته درون خود را از دست مـي دهند، و فقط جسم جامدي از خود بر جاي مـي نـهند. با توجه به اين كه زغال محصول پر مصرفي يم باشد بسياري از افراد سرمايه خود را در جهت راه اندازي خط توليد زغال سرمايه گذاري مي كنند.جالب است بدانيد كه توليد زغال به روش هاي مختلف سنتي و صنعتي انجام مي شود كه ما در اين مقاله تصميم گرفته ايم به بيان توليد زغال در بشكه بپردازيم كه يكي از روش هاي توليد زغال سنتي مي باشد و امروزه به ندرت از آن استفاده مي شود.تا انتهاي اين مقاله همراه ما باشيد:

نحوه توليد زغال در بشكه

براي تهيـه زغال چوب دو راه وجود دارد:

۱ – مقداري چوب و هيزم را روي هم انباشته، درون هواي آزاد آتش مـي زنند. طريقه درست كردن زغال در بشكه اين شيوه قرن هاست كه درون جنگل هاي شمال اروپا از آن پيروي مـي شود. ولي اشكالش اين هست كه گازهاي متصـاعد از چوب درون هوا پراكنده مـي شود و به هدر مـي رود.

۲ – چوب ها را جمع آوري كرده با نقاله هايي بـه كوره هاي مخصوصي مـي برند. همـين كه آتش بر افروخته شد، دريچه تنور را مـي بندد و آن گاه چوب ها درون فضايي بسته، بـه تدريج مبدل بـه زغال مـي شوند.براي استفاده از گازهاي متصاعد نيز جايي آماده كرده اند كه از راه منفذي كه بـه كوره متصل است، بـه آن جا رهسپار مـي گردند. درون آن جا اين گازها بـه صورت مواد مفيدي مانند الكل، چوب، اسيد استيك و استون درون مـي آيند.

راه اندازي خط توليد زغال سنتي

شما مي توانيد با يك حرارت غير مستقيم و مدام هر چوبي و حتي برگ هاي آن ها را به زغال تبديل كنيد.

روش هاي مختلفي براي توليد زغال وجود دارد و هر كدام از اين روش ها مي تواند زغال مناسب و خوبي را ارائه دهد. (به شرطي كه طبق روال گفته شده پيش برويد)
در گذشته و همچنين اكنون نيز روش هاي سنتي استفاده مي شدند و مي شوند

در روش هاي سنتي و قديمي كه مي توان گفت معمولا براي حجم زيادي از چوب ها مورد استفاده قرار مي گيرند، چوب ها را در ابتدا در چاله ها و گودال هايي در زمين قرار مي دهند و سپس از مواد تركيبي كمپوست مانندي براي حرارت دهي يواش و آهسته به آن ها بهره مي برند.

در بسياري از شهر هاي ايران، مانند: جهرم، بندرعباس و يا شهر هاي شمالي از تركيب پوست هاي برنج (شلتوك) و گندم (يا پوست ذرت) و كود براي حرارت دهي آهسته استفاده مي كنند. در كل هر ماده اي كه به آهستگي بسوزد براي اين كار مناسب است.

بعد از قرار دادن چوب ها در گودال ها و اضافه كردن مواد سوختني خاص به آن ها، اين پوست هاي برنج و گندم كمپوست شده با كود يا هر ماده سوختني ديگر، از زير آتش مي زده مي شوند تا يواش يواش شروع به سوختن كنند.

اما در روش هاي سنتي به دليل كنترل نداشتن بر روي مقدار دما و حرارت شما بايد مقدار زمان زيادي را صرف به دست آوردن زغال كنيد. به همين دليل است كه براي توده هاي عظيمي از چوب مناسب است.

در اين حال با قرار دادن چوب ها در گودال و اضافه كردن مواد سوختني به آن مي توان تپه هايي از چوب هاي در حال سوختن را مشاهده كرد كه براي تبديل شدن به زغال مي توانند تا حدود ۱۵ روز زمان ببرند.

بعد از گذشت ۱۵ روز و گذشت پروسه فرآيند آن ها براي تبديل شدن به زغال، اكنون چوب ها كاملا پخته اند و فقط كافيست تا در محيطي پلمپ يا به اصطلاحي ديگر خفه شوند تا به يك ذغال سفت و با كيفيت تبديل گردند.

براي اين كار در روش سنتي كه يكي ديگر از سختي هاي اين روش را نشان مي دهد، كارگران بايد زغال ها را از دل توده اي از مواد سوختني بيرون بياورند و آن ها را بلافاصله در ظرف ها يا دلي هايي فلزي پلمپ و خفه كنند تا بعد از گذشت دو روز به يك زغال مناسب تبديل شوند.

راه اندازي خط توليد زغال صنعتي

كوره هاي بزرگ و مجهز به شما اين امكان را مي دهند تا شما بتوانيد بدون نياز به مواد سوختني ديگر، با گاز، دما و حرارت چوب هاي داخلي را كنترل كنيد و در نهايت بسيار سريع تر و حتي در چند ساعت بتوانيد فرايند تبديل شدن چوب به زغال را طي كنيد.

همچنين كيفيت زغال به دست آمده از كوره هاي صنعتي نيز بسيار عالي مي باشد و حتي مي توان برگ درختان را نيز به زغال تبديل كرد.

همينطور با مجهز كردن اين كوره هاي صنعتي به تايمر ها و يا شيرهاي گاز مخصوص مي توان كيفيت زغال را بهتر كنترل كرد.

در روش صنعتي براي كوره ها، يك ظرف فلزي را پر از چوب كرده و درون يك ظرف فلزي ديگر بر روي شعله آتش قرار مي دهند. با اين كار باعث مي شوند تا شعله مسقيمي به چوب ها برخورد نكند و در اصل چوب ها از درون در داخل يك ظرف فلزي پخته شوند.

همچينن در نظر داشته باشيد كه درب هر دو ظرف در هنگام حرارت رساندن بايد باز باشد و ظرف خارجي كه شعله را پخش مي كند بايد بتواند در يك چرخش به تمام نقاط ظرف داخلي حرارت وارد كند. مثلا اگر شما حرارت را از زير وارد مي كنيد مي توانيد در زير ظرف روزنه هايي را ايجاد كنيد و درب بالايي را كمي باز گذاشته تا حرارت در اين ظرف به چرخش بيافتد. همچنين در غير اين صورت مي توانيد از اطراف و جهت هاي مختلف به سمت ظرف داخلي حرارت وارد كنيد.

در كل شما مي توانيد با كنترل حرارت و دما كه مي تواند براي هر مدل چوب متفاوت باشد، به ظرف فلزي اصلي حرارت وارد كنيد تا چوب ها بپزند و به كربن خالص تبديل شوند و در نهايت زغالي مرغوب را تحويل بگيريد.
در روش هاي صنعتي زماني كه ظرف پر از چوب را درون يك مخزن بزرگ حرارت دهي قرار مي دهند، در ابتدا شعله بالا و چيزي در حدود ۴۸۰ درجه سانتيگراد را به مخزن داخلي وارد مي كنند و بعد از دو ساعت دما را به ۱۲۰ تا ۱۵۰ درجه مي رسانند و با گذشت زمان ۷ الي ۸ ساعت مي توانند براي سرد كردن آن زغال ها اقدام كنند، به گونه اي كه در يك محيط بسته و بدون اكسيژن آن ها را به مدت زمان ۷ الي ۸ ساعت ديگر نيز نگه داري مي كنند تا بعد از خنك شدن به يك زغال يك دست و عالي تبديل شوند.